Schogetten, Let's Cake Raspberry Cheesecake

Wchodząc dzisiaj na bloggera w celu napisania nowego posta ujrzałam 5-kę z przodu, miło było ją zobaczyć, na początku cieszyłam się z pierwszego tysiąca i nie wierzyłam, że za pół roku będzie 50 razy tyle :D Dziękuje wam, wiem, że moje liczby są śmiesznie małe przy waszych, ale to mimo wszystko cieszy :DD

Nie przepadam, a wręcz nie lubię czekolad Schogetten, nie ta forma, nie ten smak. Za podziałem na kostki nie przepadałam nigdy, to drugie to już inna sprawa, kiedyś nawet lubiłam, raz na jakiś czas mogłam zjeść, ale kiedy ostatnio powtarzałam zwykłą z orzechami i Trilogia mocno się rozczarowałam, kolejny producent poskąpił na składnikach i spadł w moich oczach. 

Silna wola okazała się być żadną, a do koszyka wpadła JEDNA z serii Let's Cake, chociaż tyle. Uratuje honor rodziny S?

Zapakowana tradycyjnie, tacka, sreberko i kartonik, tym razem utrzymany w różowej barwie, w żadnym wypadku nie powiedziałabym, że malinowej, raczej dziecięco - bluzkowej :D Kawał sernika, latające maliny i zaczyna robić się chaotycznie. Błyszcząco - matowe zabezpieczenie rwie się bardzo łatwo i uwalnia mocny, nie świeżo malinowy, ale sztuczny i przywodzący na myśl mambę zapach. Czekolada jest gruba i łatwo się oddziela, tak samo łatwo i szybko się rozpuszcza. Pierwsze co rzuca się w oczy na języku to gładkość, później słodycz i tłustawość, a kakao nie ma nawet cienia. Przy drugim podejściu wyczuwalna jest także mała pożyczka smaku od nadzienia. Miękka i średnia, nie niedobra, ale do najpyszniejszych z pewnością nie należy. 

 Wnętrze pełne jest drobinek, mikroskopijnych - trzeszczących w zębach i chrupiących, a także ciut większych - twardych i gumowych. Wchodzą one w każdy zakamarek paszczy, dostarczają kwaskowych wrażeń i bardzo przeszkadzają. W "masie sernikowej" najbardziej czuć mleko w proszku już nie pierwszej świeżości, jest kwaśno, ale i słodko, już sama nie wiem co czuć mocniej, jedno próbuje wyprzeć drugie, staje się coraz silniejsze. Sztuczne i totalnie nie sernikowe, postaraliby się chociaż o jogurtowe nuty, ale tu mamy jedynie wysoką słodycz, stare mleko w proszku i sztuczny, pseudo malinowy kwasek. Zbite, rozpływa się grudkowo, za chwilę zęby zęby trafiają na twarde drobinki i nie mogą sobie z nimi poradzić. Czekolada robi błotko, muska podniebienie słodyczą i mlecznością, jest lepsza niż ostatnio jedzone, tylko  dalej nie idzie już tak gładko, nadzienie mięknie, rozpływa się powoli, grudka coraz bardziej się zmniejsza, a kwasek odczuwalny jest gorzej, chwilami sprawia wrażenie lekko gorzkiego. 

Kwasność czuć od razu, później wyraźną strukturę mleka w proszku i jego smak, następna przychodzi słodycz, robi się znośnie, ale nie na długo gdyż zaraz wkraczają drobinki, także lekko kwaśne, o fatalnej strukturze. Na szczęście mamy dużo czekolady, która idealnie sprawdza się w roli koła ratunkowego i łagodzenia, nie znaczy to jednak, że biorąc kostkę do buzi nie czujemy go wcale. 

Słodko - mlecznie - kwaśno - sztucznie,  dokładnie w tej kolejności. Mimo, iż na początku nie podejrzewałam okazało się, że słodko było nawet bardzo. Maliny plątały się w tle, a sernik? Miało być sernikowo? Nic podobnego, zero, można było się tego spodziewać. Wielki minus i odjęty punkt będzie także za wstrętne suszki babci Hani z przed 20 lat. 

Ocena: 2.5/6

Cena: 2.99 (chyba jakaś promocja była) 

Gdzie kupiłam: Alma

Kaloryczność: 553/100g

Przepraszam, że ostatnio nawet na komentarze nie odpisuję, jutro to nadrobię :)